Demir parmaklıklı kapısında “Dikkat Köpek Var” levhası asılı bir evin kızını sokakta görerek seven ve onunla evlenmek isteyen Delikanlı’nın eve levha nedeniyle giremeyişi sonucu karşılaştığı güçlükleri, bu güçlüklere karşı savaşım biçimini dile getirir. (Ayşegül Yüksel - Yapısalcılık ve Bir Uygulama) “Dikkat Köpek Var” birbiriyle temas etmeyen insanların birbirine dolanmış öykülerini anlatıyor. İzolasyon, kapatılma ve atomize olma bu insanların tek ortak noktaları. Özgürlüklerini ellerinden alan işleyiş onları zorla alıkoymuyor, bilakis şikayetleri baki kalmakla birlikte (sızlansalar da) bu çarkı ayakta tutan direkler olmaya hiç itiraz etmiyorlar. Derken beyaz atlı bir kurtarıcı peyda oluyor, masum ve saf biçareyi çekip kurtarıyor sefil hayatından. Anday, bu formülü 60’larda kurduğunda henüz bir sorun yoktu. Üstelik “beyaz atlı” sıra / düzen dışı bir figür. Ama kadınların mücadeleleriyle de yazılan bir tarihin ardından aynı sözleri söylemek abesle iştigal etmek anlamına gelir. Oyuna sınıfsal hatlar üzerinden bakıldığında, bu beyaz atlı deyyus sisteme dahil olmak için göbeğini çatlatıyor. Dolayısıyla Anday’ın formülünü bir gözden geçirmek ve güncellemek gerekiyordu. Bizim de yapmaya çalıştığımız budur
Bir sözümüz de “köpek” dostlarımıza olsun. Murat Sevinç’in bir vesileyle yazdığı gibi, yerine bir şey koyamadığımız için kullandık “it”i, yoksa onları hedef almıyoruz. Türcülük değilse de derdimiz, paradoksumuz teşbihteki hatanın bizzat kendisi.
Umuda ve dayanışmaya en çok gereksinimimizin olduğu bu günlerde, özveri ve dayanışmayla örülen bir oyunla küçük de olsa umuda dair bir masal anlatalım istedik. Berger’in dediği gibi: “Kayıtsızlığa karşı umutla direnmeli!”