Vahşi Batı’da , adeta sanatsal bir karmaşa içerisinde olan Sam Shepard'la tanışırız: Amerika'yı Bob Dylan ile birlikte geçen isyancı Shepard; bütün yaşamı boyunca alkol bağımlılığıyla savaşan, unutulmaz filmlerde oynayan, sahne yönetmenliği girişiminde bulunan ve 50'yi aşkın tiyatro oyunu yazan ve bunları dünyanın dört bir yanında sahneleyen kayıp Sam. “Büyük bir metin” ile karşılaşan tüm yönetmenler gibi Vlad Massaci de Vahşi Batı'daki ilk yolculuğundan sonra hala söylenebilecek çok şey varmış gibi hissetti. Sorusu, ikili benliğimize olan bu heyecanlı arayış üzerine nerede ve kiminle bir kez daha ortaya çıkması gerektiğiydi. Massaci, Shepard'ın daima aradığı dünyayı sahneye koymak için, arayış imgesindeki her şeyi destekleyen bir ekibe ihtiyaç duyduğunu biliyordu: izleyicinin hayatın kendisi kadar gerçek bir öyküyü keşfetme heyecanını yaşadığı bir dünya. “Günümüzde vahşi bir batının hâlâ var olabileceğini düşünüyor musunuz? Yaşamın kendisi kadar vahşi bir batı?" Lee'nin sorusudur; en meraklısı Austin'in kardeşi olan Lee. Yaşamak gerçek hayatta anlamı ne olursa olsun, nedeni olmayan, yalnız ve gözü pek bir asinin cevabını sürekli aradığı bir sorudur. Kardeşlerin yazmaya çalıştıkları Vahşi Batı hakkındaki senaryonun arkasındaki hikaye aslında onların hikayesidir. Lee ve Austin, çölde kaybolmuş, birbirlerini takip eden iki ruhtur, kimin kimi kovaladığını bilmezler. Her ikisi de korkuyor: İkisi de her şeyini ortaya koymalarına rağmen rüyalarını gerçekleştiremedi, ikisi de ıssızlığın ortasında yaşıyor ve ikisi de çok arzuladıkları o gerçek yaşamın hangi yönde olduğunu bilmiyor. Oğullarını sürekli yalnız bırakan bir annenin mutfağında, bitmeyen bir savaşın parçası olan ateşli bir kavganın sonunda, Austin, Lee'nin hayal ettiği filmdeki kurgusal karakterlerin aslında kurgu olmadığını anlar. Bu karakterler aslında onlarla ilgilidir. Bu karakterler “kayıp bir çocukluğun hayaletleridir".